ตามพระคำนำความหวัง

(English Version: “God’s Formula For A Happy Marriage: 1+1=1”) ชายคนหนึ่งไปพบแพทย์หลังจากที่มีอาการผิดปกติมาหลายสัปดาห์ หลังจากตรวจร่างกายอย่างละเอียด แพทย์ได้เรียกภรรยามาคุยและบอกว่า “สามีของคุณเป็นโรคโลหิตจางชนิดหายาก หากไม่ได้รับการรักษา เขาจะเสียชีวิตในอีก 3 เดือน  อย่างไรก็ตาม ข่าวดีก็คือสามารถรักษาได้ด้วยโภชนาการที่เหมาะสม คุณจะต้องตื่นเช้าทุกวันเพื่อทำอาหารเช้ามื้อใหญ่ให้เขา  และเขาต้องการอาหารมื้อเที่ยงที่ทำเองทุกวัน รวมถึงอาหารเย็นมื้อใหญ่ๆ ทุกเย็น  คุณควรอบเค้ก ทำพาย ขนมปังโฮมเมด ฯลฯ บ่อยๆ  มันจะช่วยให้เขามีอายุยืนยาวขึ้นได้  อีกอย่างหนึ่ง ระบบภูมิคุ้มกันของเขาอ่อนแอ ดังนั้นคุณต้องดูแลบ้านให้สะอาดอยู่เสมอ  คุณมีคำถามอะไรเพิ่มเติมไหม?”  แต่ทางฝ่ายภรรยาไม่มีคำถามใดๆ “คุณต้องการบอกข่าวนี้แก่เขาเองหรือจะให้ผมบอกครับ” แพทย์ถาม  “ฉันจะบอกเขาเองค่ะ” ภรรยาตอบ  เธอเดินเข้าไปในห้องตรวจ  สามีรับรู้ได้ถึงความร้ายแรงของโรค เขาจึงถามเธอว่า “มันแย่มากใช่ไหม!”  เธอพยักหน้า น้ำตาคลอเบ้า “จะเกิดอะไรขึ้นกับผม?” เขาถาม  ภรรยาสะอื้นไห้และพูดออกไปว่า “หมอบอกว่าคุณจะตายใน 3 เดือน!” แม้ว่าเราอาจจะหัวเราะกับเรื่องตลกนี้…

(English Version: “The Sin of Gossip”) มอร์แกน เบลค นักเขียนบทความกีฬาของนิตยสารแอตแลนต้า เจอร์นัล เขียนข้อความไว้ว่า: “ข้าอันตรายยิ่งกว่ากระสุนปืนใหญ่ที่ส่งเสียงกรีดร้อง ข้าชนะโดยไม่ต้องฆ่าคน ข้าทำลายครอบครัว ทำร้ายจิตใจ และทำลายชีวิต ข้าเดินทางด้วยปีกแห่งสายลม ไม่มีความบริสุทธิ์ใดแข็งแกร่งพอที่จะข่มขู่ข้าได้ ไม่มีความบริสุทธิ์ใดบริสุทธิ์พอที่จะทำให้ข้าท้อถอย ข้าไม่เคารพความจริง ไม่เคารพความยุติธรรม ไม่มีความเมตตาต่อผู้ที่ไม่มีทางสู้ เหยื่อของข้ามีมากมายเท่ากับเม็ดทรายในทะเลและพวกนั้นมักจะเป็นผู้บริสุทธิ์ ข้าไม่เคยลืมและไม่ค่อยให้อภัยใคร และนามของข้าคือคำซุบซิบ” คำกล่าวนี้ช่างเป็นภาพสะท้อนที่ชัดเจนของพลังแห่งการทำลายล้างของการซุบซิบ! มันมีพลังที่จะสร้างความหายนะที่ไม่อาจย้อนกลับได้! ซุบซิบคืออะไร? คำว่า “ซุบซิบ” หมายความว่าการเคลื่อนที่ไปรอบๆ และ “วิพากษ์วิจารณ์” หรือ “ใส่ร้าย” ใครบางคนลับหลัง พจนานุกรมฉบับหนึ่งให้คำจำกัดความไว้ว่าคือ “การวิ่งไปวิ่งมาและนินทา” การซุบซิบเป็นคำพูดที่ออกแบบมาเพื่อทำลายบุคลิกของปัจเจกบุคคลและทำให้เขาดูแย่ในทางลบ  ซุบซิบเป็นคำพูดที่พูดลับหลัง ไม่ใช่พูดต่อหน้า การซุบซิบทำลายบุคลิก  ทำลายชื่อเสียง  ทำลายความสงบสุข  และทำลายความสัมพันธ์มากมาย แม้แต่ดาบก็ไม่สามารถสร้างบาดแผลได้ลึกเท่ากับลิ้นที่ซุบซิบนินทา  ดังนั้น จึงไม่น่าแปลกใจที่พระคัมภีร์ได้กล่าวไว้มากมายเกี่ยวกับบาปนี้ ความเสียหายที่เกิดจากการซุบซิบนินทา ใน โรม…

(English Version: “12 Benefits of Prayer”) 1. การอธิษฐานหนุนนำสู่ความเข้าใจในพระวจนะของพระเจ้า สดุดี 119:18 “ขอเบิกตาข้าพระองค์ เพื่อข้าพระองค์จะเห็นสิ่งมหัศจรรย์จากพระราชบัญญัติของพระองค์” 2. การอธิษฐานหนุนนำสู่ความบริสุทธิ์ มัทธิว 26:41 “จงเฝ้าระวังและอธิษฐาน เพื่อท่านจะไม่เข้าในการทดลอง จิตใจพร้อมแล้วก็จริง แต่เนื้อหนังยังอ่อนกำลัง” 3. การอธิษฐานส่งเสริมนำสู่ความถ่อมตน เศฟันยาห์ 2:3 “ทุกคนที่ใจถ่อมในแผ่นดินนี้ คือผู้ที่กระทำตามคำตัดสินของพระองค์ จงแสวงหาพระเยโฮวาห์ จงแสวงหาความชอบธรรม แสวงหาความถ่อมใจ ชะรอยเจ้าจะได้รับการกำบังในวันแห่งพระพิโรธของพระเจ้า” 4. การอธิษฐานส่งเสริมนำสู่การประกาศ มัทธิว 9:37-38 “แล้วพระองค์ [พระเยซู] ตรัสกับเหล่าสาวกของพระองค์ว่า ‘การเก็บเกี่ยวนั้นเป็นการใหญ่นักหนา แต่คนงานน้อยอยู่ ท่านจงอ้อนวอนพระองค์ให้ส่งคนงานมาในการเก็บเกี่ยวของพระองค์’” โคโลสี 4:3 “…ขออธิษฐานเพื่อเราด้วย เพื่อพระเจ้าจะได้ทรงเปิดประตูไว้ให้เราสำหรับพระวาทะนั้น…” 5. การอธิษฐานส่งเสริมนำสู่งานมิชชั่น กิจการ 13:1-3 “…คริสตจักรที่อยู่ในเมืองอันทิโอก…เมื่อคนเหล่านั้นกำลังรับใช้องค์พระผู้เป็นเจ้า และถืออดอาหารอยู่ พระวิญญาณบริสุทธิ์ได้ตรัสสั่งว่า…

(English Version: “3 Reasons Why A Christian Can Confidently Face Death”) สามีของซาราห์ วินเชสเตอร์ สร้างทรัพย์สินมหาศาลด้วยการผลิตและจำหน่ายปืนยาวไรเฟิล หลังจากที่เขาเสียชีวิตด้วยวัณโรคในปี 1881 ซาราห์แสวงหาแม่มดที่จะติดต่อกับคนตายได้เพื่อติดต่อกับสามีที่เสียชีวิตไปแล้วของเธอ  ตามคำบอกเล่าของแม่มด สามีที่เสียชีวิตของเธอบอกกับเธอว่า “ตราบใดที่คุณยังสร้างบ้านของคุณต่อไป คุณจะไม่มีวันเผชิญกับความตาย”  ดังนั้น ซาราห์จึงเชื่อคำบอกเล่าของแม่มด เธอซื้อคฤหาสน์ใหญ่ที่มีห้อง 17 ห้องที่ยังสร้างไม่เสร็จ และเริ่มขยายต่อเติม โครงการนี้มีค่าใช้จ่ายประมาณ 5 ล้านดอลลาร์ ในเวลานั้นคนงานได้รับค่าจ้างวันละ 50 เซ็นต์ (ประมาณ 17 บาท) งานสร้างดำเนินต่อไปจนกระทั่งเธอเสียชีวิตในวัย 85 ปี เธอทิ้งวัสดุไว้มากพอให้พวกเขาสร้างต่อได้อีก 80 ปี  ปัจจุบัน บ้านหลังนั้นยังคงเป็นประจักษ์พยานเงียบๆ ของการกลัวความตาย ความกลัวนี้ที่ได้กักขังผู้คนนับล้านให้ตกอยู่ในความเป็นทาส อย่างไรก็ตาม พระคัมภีร์ได้ให้เหตุผลว่ามนุษย์ไม่จำเป็นต้องมีชีวิตอยู่ในการกลัวความตาย แต่ก่อนที่เราจะพิจารณาเหตุผลเหล่านี้โดยละเอียด เรามาถามและตอบคำถามง่ายๆ กันก่อนว่า…

(English Version: “The Call to Follow Jesus”) 18 ขณะที่พระเยซูทรงดำเนินอยู่ตามชายทะเลกาลิลี ก็ทอดพระเนตรเห็นพี่น้องสองคน คือซีโมนที่เรียกว่าเปโตร กับอันดรูว์น้องชายของเขา กำลังทอดอวนอยู่ที่ทะเล เพราะเขาเป็นชาวประมง  19 พระองค์ตรัสกับเขาว่า “จงตามเรามาเถิด และเราจะตั้งท่านให้เป็นผู้หาคนดั่งหาปลา”  20 เขาทั้งสองได้ละอวนตามพระองค์ไปทันที 21 ครั้นพระองค์เสด็จต่อไป ก็ทอดพระเนตรเห็นพี่น้องอีกสองคน คือยากอบบุตรชายเศเบดีกับยอห์นน้องชายของเขา  กำลังชุนอวนอยู่ในเรือกับเศเบดีบิดาของเขา  พระองค์ได้ทรงเรียกเขา 22 ในทันใดนั้นเขาทั้งสองก็ละเรือและลาบิดาของเขาตามพระองค์ไป มัทธิว 4:18-22 ข้างต้นบอกเล่าเรื่องราวที่พระเยซูทรงเรียกสาวกกลุ่มแรกของพระองค์ในขณะที่พวกเขากำลังดำเนินชีวิต – ประจำวัน – ซ้ำๆ เหมือนเดิม – ในฐานะชาวประมง ดังที่ข้อ 18 และ 21 บ่งชี้ไว้  ขณะที่เราศึกษาเรื่องราวนี้เกี่ยวกับพระเยซู มีบทเรียน 3 ประการที่เราสามารถเรียนรู้ได้ ประการแรก โปรดสังเกตว่าพระเยซูเป็นผู้ริเริ่มการเรียก โดยทั่วไปแล้วบรรดารับบี (แปลว่าอาจารย์)…

(English Version: “Are You a Real Christian or an ‘Almost’ a Christian?”) เมื่อวันที่ 26 กุมภาพันธ์ 1993 เกิดการระเบิดครั้งใหญ่ขึ้นในที่จอดรถชั้นใต้ดินของตึกเวิลด์เทรดเซ็นเตอร์ในเมืองนิวยอร์กซิตี้ ทำให้มีผู้เสียชีวิต 6 รายและบาดเจ็บมากกว่า 1,000  ราย เหตุการณ์นี้ทำให้เกิดการสืบสวนอย่างเข้มข้นโดยมีการจับกุมผู้ต้องสงสัยจำนวนมาก แต่มีเจ้าหน้าที่เพียงไม่กี่คนเท่านั้นที่ยอมรับว่าเหตการณ์นั้นเป็นส่วนหนึ่งของแผนการก่อการร้ายระหว่างประเทศ เมื่อผู้ก่อการร้ายทำลายตึกเวิลด์เทรดเซ็นเตอร์ในปี 2001 ผู้บัญชาการตำรวจเรย์มอนด์ เคลลี มองย้อนกลับไปที่การโจมตีครั้งแรกและกล่าวว่า “นั่นควรจะเป็นเสียงสัญญาณเตือนปลุกคนอเมริกันให้ตื่น” พระเจ้าเยซูเองทรงก็ได้ส่งสัญญาณเตือนปลุกให้คนตื่นขึ้นอย่างจริงจังและชัดเจนกว่านี้ผ่านคำอุปมาในมัทธิว 25:1-13 ซึ่งพระองค์ทรงถามคำถามที่จริงจังฝ่ายจิตวิญญาณกับผู้ที่อ้างตนว่าเป็นคริสเตียนทุกคนว่า “คุณเป็นคริสเตียนแท้หรือเกือบจะเป็นคริสเตียน?”  และเมื่อเราพิจารณาข้อความนี้ ขอให้เราใส่ใจกับความจริงจังของคำถามนี้และตอบสนองอย่างเหมาะสม I. อธิบายคำอุปมา คำอุปมาคือเรื่องราวที่อิงจากสถานการณ์ในชีวิตประจำวันที่ออกแบบมาเพื่อสอนความจริงทางจิตวิญญาณ  คำอุปมาเรื่องนี้เป็นเรื่องเกี่ยวกับเจ้าบ่าวแต่งงานกับเจ้าสาวและจะรับพาเธอไปที่บ้านของเขา  ตามธรรมเนียมในสมัยนั้น เพื่อนเจ้าสาวจะรอต้อนรับเจ้าบ่าวและนำส่งเจ้าบ่าวไปที่บ้านของเจ้าสาว  เนื่องจากเจ้าบ่าวสามารถมาได้แม้ในเวลากลางคืน ดังนั้นเพื่อนเจ้าสาวจึงต้องมีตะเกียงพร้อมเพื่อให้แสงสว่าง ในเรื่องนี้โดยเฉพาะ เจ้าบ่าวมาถึงตอนเที่ยงคืน  มีเพื่อนเจ้าสาวทั้งหมดสิบคนรอที่จะไปส่งเจ้าบ่าว  ห้าคนมีตะเกียงที่มีน้ำมัน และอีกห้าคนมีตะเกียงแต่ไม่มีน้ำมันสำหรับจุด  คนที่มีน้ำมันจะไปงานแต่งงานกับเจ้าบ่าว  อย่างไรก็ตาม…

(English Version: “The One Thing That Threatens All Relationships”) คุณเดาได้ไหมว่าอะไรคือภัยคุกคามต่อความสัมพันธ์ทุกอย่าง? ความขมขื่น! มันส่งผลกระทบต่อการแต่งงาน, ต่อคริสตจักร และแทบจะทุกสิ่งทุกอย่าง  ความขมขื่นเป็นหนึ่งในโรคระบาดที่อันตรายที่สุดต่อการดำเนินชีวิตคริสเตียนที่เข้มแข็ง  ความขมขื่นนั้นเป็นโรคระบาดที่แพร่กระจายเร็วกว่าไข้หวัด  มันกัดกินความมีชีวิตชีวาของชีวิตฝ่ายจิตวิญญาณ  มันคือ “มะเร็งของจิตวิญญาณ” และคร่าชีวิตผู้คนไปหลายล้านคนทุกปี อย่างไรก็ตาม โรคระบาดนี้มีวิธีรักษา และการรักษานี้พบได้ในคำที่ไพเราะที่สุดคำหนึ่งในภาษาอังกฤษ นั่นก็คือคำว่า – “ให้อภัย” แม้ว่าคำว่า “ให้อภัย” จะเป็นคำทั่วไป แต่แก่นแท้ของคำนี้อยู่ในส่วนพยางค์แรก คือคำว่า “ให้” การ ให้ อภัย หมายถึงการปลดปล่อยผู้อื่นจากความผิดที่เขาทำกับคุณ หมายความว่าคุณสละสิทธิ์ในการแก้แค้นและหลีกเลี่ยงความรู้สึกขมขื่นในใจ พระคัมภีร์ไม่เพียง คาดหวัง แต่ยัง สั่ง ให้คริสเตียนให้อภัยแก่ผู้อื่นด้วย  พระคัมภีร์ไม่ได้ให้ทางเลือกอื่น ผู้เชื่อถูกเรียกให้ปฏิบัติตามมาตรฐานสูงสุดในการให้อภัย เราได้ถูกเรียกร้องให้ให้อภัยเหมือนที่พระเจ้าทรงให้อภัย “จงมีน้ำใจกรุณาต่อกัน ให้อภัยกันและกัน เหมือนอย่างที่พระเจ้าทรงให้อภัยพวกท่านในพระคริสต์” [เอเฟซัส 4:32, ดูโคโลสี…

(English Version: “Does God Care When We Are In Trouble?”) “พระเจ้าแห่งความรัก ผู้ทรงควบคุมทุกสิ่งได้ จะปล่อยให้เรื่องแบบนี้เกิดขึ้นกับฉันได้อย่างไร?” หญิงสาวซึ่งได้รับบาดเจ็บที่มือและเท้าอย่างรุนแรงจากการตกจากหลังม้าถามขึ้น  ศิษยาภิบาลของเธอเงียบไปครู่หนึ่งแล้วถามว่า “คุณเจ็บมากไหมตอนที่หมอใส่เฝือก”  “ความเจ็บปวดนั้นสาหัสมาก” เธอตอบเขา เขาถามเธอต่อว่า “พ่อของคุณยอมให้หมอทำร้ายคุณแบบนั้นเหรอ”  เธอตอบว่า “ใช่ แต่มันจำเป็น” ศิษยาภิบาลถามต่ออีกว่า “พ่อของคุณยอมให้หมอทำร้ายคุณทั้งๆ ที่เขาก็รักคุณ หรือเพราะว่าเขารักคุณ?” “คุณหมายความว่าเพราะพระเจ้ารักฉัน พระองค์จึงยอมให้ฉันได้รับบาดเจ็บเหรอคะ?” เธอตอบสนองอย่างตกใจ ศิษยาภิบาลตอบพร้อมพยักหน้า “ ‘เรื่องนี้มาจากเรา’ นี่เป็นถ้อยคำห้าคำจากพระเจ้าที่จะปลอบโยนคุณ  คำพูดเหล่านี้จะเป็นแสงสว่างให้กับความทุกข์ของคุณ เหตุการณ์ที่เกิดขึ้นนี้ไม่ใช่ ‘โชคร้าย’  พระเจ้าทรงวางแผนความยากลำบากนี้ไว้  หากคุณเป็นลูกของพระองค์ พระองค์กำลังเตรียมคุณให้พร้อมสำหรับการรับใช้ที่ดีกว่า” เชกสเปียร์กล่าวไว้ว่า “เมื่อพบกับความเจ็บป่วย  อย่าให้ข้าพูดว่า ‘ข้าจะหายจากความเจ็บปวดหรือไม่ แต่ควรพูดว่าข้าดีขึ้นจากความเจ็บปวดนั้นหรือไม่ต่างหาก’”  ทำนองเดียวกันในฐานะคริสเตียน แทนที่จะพูดว่า “ฉันจะผ่านพ้นการทุกข์ยากนี้ไปได้เมื่อใด?” เราควรเรียนรู้ที่จะถามว่า “ฉัน ดีขึ้น…

(English Version: “How To Get Right With God”) สมมติว่าคุณมีอายุ 75 ปีและคุณเริ่มเป็นผู้ใหญ่ตอนอายุ 15 ปี คุณจะมีเวลาใช้ชีวิตอย่างผู้ใหญ่ 60 ปี  คราวนี้ลองนึกดูว่าถ้าคุณทำบาปวันละ 1 ครั้งเป็นเวลา 60 ปี จำนวนบาปทั้งหมดที่คุณทำจะอยู่ที่ประมาณ 21,900 ครั้ง และหากทำบาปวันละ 5 ครั้ง จำนวนบาปทั้งหมดจะอยู่ที่ประมาณ 109,500 ครั้ง หากทำบาปวันละ 10 ครั้ง จำนวนบาปทั้งหมดจะอยู่ที่ประมาณ 219,000 ครั้ง! ตามที่พระคัมภีร์ได้บอกไว้ว่า  แม้แต่ความคิดชั่วร้ายก็ถือเป็นบาป [มัทธิว 5:28]  ความบาปบาปไม่ได้หมายถึงการทำสิ่งที่ผิด [1 ยอห์น 3:4]  แต่บาปยังหมายถึงการไม่ทำสิ่งที่ถูกต้องตลอดเวลา [ยากอบ 4:17]  นอกจากนี้ การทำสิ่งใดๆ ก็ตามโดยปราศจากความเชื่อก็ถือว่าเป็นบาป…